HIRÇIN MAVİSİ

İşte şimdi bu şehrin

Kuru esen rüzgarındayım

Yalnızlık mevsimi artık

Ne desem boş

Yalnızlık yüklü yağmurlar yağar

Ve gözyaşı süzülür yüreğimin

Dehlizlerinden

Hırçın mavisi gözleri kararır

Sokakların

On metre arayla yanan

Sokak lambaları yarar etmez

Karanfiller boy verirken başlar

Bir roman

Sonsuzluğa uzanacakmış gibi yaşar

O romanın karakterleri

Sahte bir kurmacadır oysa

Bu zamanlarda son bulur her oyun

Saatler hüznü, takvimler ayrılığı

Gösterir bu zamanlarda

Şehrin ışıkları uçsuz bucaksız yalnızlığı