ÖMRÜM

kurumaya yüz tutmuş ağaçlar gibi,
yaprak döküyorum mevsimsiz.
bir daha sabahı olmayacak gece gibi,
yanlız ve karanlık ömrüm.
bir kuşun yaralı haline benziyor halim,
özgürlüğü alınmış,çaresiz çırpınır gibi.

hani gecenin ölüm kokan sessizliği olurya,
karanlık bir okadarda ürkütücü.
hani meçhul yarınları düşünürken,
kurulan her hayalin ardındaki,acaba sorusu kadar aciz.
hani gökyüzünden kayan yıldızlar olurya,
habersizce,biranda kayboluveren.
hani dipsiz bir kuyuya atılan,
çıkması imkansız taş gibi.
ve bir avcının nışan aldığı av kadar güçsüz,
biçare ömrüm.
hayat avcı ben ise av,
yaşamayı bilemeden yenildim hayata..


DOĞUKAN