PDA

Orijinalini görmek için tıklayınız : Hayata Ve Aşka Dönüş


Maltus
17.Haziran.2019, 20:23
<div id="post_message_380851"><blockquote class="postcontent restore "><font color="red"><b><font size="3">Gözlerini üzerime dikmiş yüzünde gülümseme bana doğru ilerliyordu. &quot; Merhaba&quot; dedi o dakikalarda bu kelimenin hayatımı ne denli değiştireceğini tahmin edemezdim. iki yıldır arkadaşlığımız devam ediyordu. Fındık kabuğunu dolduramayacak bir sebepten bilmem kaçıncı kez ayrılmıştık.</font><font size="3"> Bana inat olsun diye arkadaşlarımdan birine çıkma öneri etmişti. Aylardan sonra beni bir cafeye çağrı ettiğinde her şeyden habersiz barışmak için çağırdığını düşünerek gittim. Saatler boyu flörtünden bahsetti. Sahte gülümsemeler takılıyor, gözümün önüne düşen göz yaşlarımı engellemeye çalışıyordum. Artık gücüm tükenmişti. Hızla ayağa kalktım. O da hızla kalktı, kolumu tuttu ve gitmeme ruhsat vermedi. Beni deliler gibi sevdiğini söylediğinde etrafımdaki meraklı gözlere aldırmadan hıçkırıklarla ağlamaya başladım. En kısa zamanda diğer kıza her şeyi anlatıp ayrılacaktı.</font><font size="3"> Bu olaydan sonra iki hafta geçti. Beni hiç aramadı acep o kızı mı tercih etmişti. Bir telefon kulübesinden onu aradım. Karşımdaki ses onun trafik kazası geçirdiğini yoğun bakımda olduğunu söylüyordu. Ona &quot; senin için döktüğüm her damla gözyaşının cezasını umarım çekersin&quot; demiştim. Ama böyle olsun istememiştim. Bu kez onu tamamen kaybetme korkusundan ağlıyordum. Ankara'da bir hastanedeydi. Doktorlar yaşaması için şans vermiyordu. Cenaze işlemleri başlamıştı. Tabutuna konulacak,yakaya takılacak fotoğraflar hazırlanmıştı. Eş arkadaş hastane kapısında bekliyordu. Bu bekleyiş üç ayı tamamlamıştı. Doktorlar anneyi hastanın yaşam destek ünitelerinden çıkarılması için ikna etmeye çalışıyordu. Çünkü onlara göre yaşasa bile eski sağlıklı günlerine dönemeyecekti. Anne kararlıydı son nefesine kadar yanında olacaktı. Günlerce yanından ayrılmadan onunla konuştu. Ellerini tutmuş tekrar gelecekten söz ederken parmaklarını kıpırdatarak oğlunun tepki verdiğini gördü. Sevinçten hastane koridorlarında kahkahalar atıyordu. Doktorların &quot; Olmaz&quot; dediğini ana-oğul başarmıştı.</font> <font size="3">İki yıl olmuştu onu bu süre içerisinde hiç görmemiştim. Şimdi karşımdaydı, çok değişmişti. Bazı zamanlar beni çileden çıkartıyordu, ona katlanamıyordum. Psikolojik tedavi görüyordu. Tekrar bir ayrılık zamanıydı telefonda evlenme teklifinde bulunduğunda ciddiye almamıştım. Israrla kendisini görmeye gelmemi istiyordu, tekrar bir ameliyat geçirmişti. Ziyarete gittiğimde evlenme teklifini yineledi. Hayatımızın 3 yılını bu kaza yüzünden kaybetmiştik. Artık başka zaman kaybetmenin bir anlamı yoktu.</font><br /><font size="3">Rüya gibi bir düğünle hayatımızı birleştirdik. Tabuta konması için hazırlanan fotoğrafı duvara astık. Ona her baktığımızda küçük kızımıza ve hayata sımsıkı sarılarak bize verdiği sevinç için Allah'a şükrediyoruz. Tüm mutluluklar sevenlerin olsun...</font></b></font>