Maltus
17.Haziran.2019, 20:22
<div id="post_message_23285"><blockquote class="postcontent restore ">Adamın biri, ilk kere gittiği bir kasabada şaşkın şaşkın gezindikten sonra yol kenarında duran bir arabanın yanına sokulmuş ve art koltukta tek başına oturan çocuğa: <br />- Buraların yabancısıyım, demiş. Parkın derhal yanı başındaki fırını arıyorum. Çok yakın olduğunu söylediler. <br />Çocuk arabanın penceresini iyice açtıktan sonra: <br />- Ben de buraya ilk kere geliyorum, demiş. Ama sağ tarafa gitmeniz gerekiyor herhalde. <br />Adam, çocuğun da yabancı olmasına rağmen bunu nasıl anladığını sormuş ister istemez. <br />Çocuk: <br />- Ihlamur çiçeklerinin kokusunu duymuyor musunuz? diye gülümsemiş. Kuş cıvıltıları da oradan geliyor zaten. <br />- İyi ama, demiş adam. Bunların parktan değil de bir tek ağaçtan gelmediği ne malum? <br />- Tek bir ağaçtan bu kadar yoğun ıtır gelmez, diye atılmış çocuk. Üstelik manolyalar da katılıyor onlara. Hem biraz derin soluk alırsınız, fırından yeni çıkmış ekmeklerin kokusunu da duyarsınız. <br />Adam, gözlerini hafifçe kısarak denileni yaptıktan sonra, cebinden bir kağıt nakit çıkartıp teşekkür ederken ayrım etmiş onun kör olduğunu. <br />Çocuk ise, konuşurken bir anda sözlerini yarıda kesmesinden anlamış, adamın kendisini ayrım ettiğini. <br />Işığa özlem gözlerini ondan saklamayı çalışırken: <br />- Üç yıl önce kaza geçirmiştim, demiş. Görmeyi o kadar çok özledim ki... Sizinkiler sağlam, öyle değil mi? <br />Adam çocuğun tanım ettiği yerde bulunan fırına doğru yönelirken: <br />- Artık emin değilim, demiş. Emin olduğum tek şey, benden daha iyi gördüğün...